Als hulphond ben ik opgevoed met de clicker en het
‘Yes-woord’... Daarmee hebben ze mij, in de opleiding bij hulphond, alle dingen aangeleerd en nog gebruikt mijn vrouwtje het vaak.
Yes of het geluid van de clicker betekend: Goed gedaan en daarna volgt altijd een brokje.
maar wat mij zaterdag toch overkwam:
Ik was met Erna en Ondine naar het taptoe in Rijnsburg,
waar de kleinkinderen van Ondine meespeelden in de Jong Flora band.
We hadden een geweldige plaats aan de rand van het veld.
Ik kreeg een kluif op een kleedje en gedroeg me natuurlijk zoals altijd
hulphond waardig.
Toen de show van de Jong Flora Band begon, werd er hard
op een fluit geblazen als teken dat de show begon. Ik schrok me een hoedje je en gaf een blaf. Precies op
het moment dat het hele stadion stil was. Iedereen moest er wel om lachen.
Daarna keek ik, al kluivend, wat rond.
Voordat de grote band uit Leiden op kwam, werden er vlak
voor mijn neus allerlei instrumenten neergezet. Een grote trom, een enorme
gong, en nog een kar met allerlei andere slagwerk.
Bij de eerste klap op die reuze gong, (Het leek wel de
opening van de beursgang) dacht ik: ”Wat is dit..???”
Maar meteen kreeg ik een brokje van Ondine.
En weer kwam
er een klap en weer volgde er een brokje..
En zo ging dat maar door. Was dat zo iets als clickeren? Maar dan met heel veel lawaai?
En steeds zeiden Ondine en Erna ook dat ik het goed deed en stil was...ja, wat wil je met zo,n bijzondere clicker training.....
Na een klap of 10, en dus 10 brokjes, keek ik goed naar
de meneer die dat reuze instrument met heel veel lawaai bespeelde... Zou hij er
weer op gaan slaan? Dan kreeg ik weer een brokje 😄😄
Leuk hoor zo’n reuze clicker instrument!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten