zaterdag 12 juni 2021

Zaterdag 12 juni 2021

De trein vertrekt naar elders, 
een winkelier die sluit zijn zaak, 
een kaars die langzaamaan uitgaat,
het afscheid is een terugkerend feit.


Dit is een stukje van een lied wat we zongen in 1976 met de cabaretgroep van de Kweekschool  bij ons afscheid. 
Wat een waarheid. 
Afscheid nemen we in het leven op zoveel verschillende manieren. 
Vandaag nam ik ook afscheid, maar geen afscheid van nooit meer zien … maar wel afscheid van ruim 8,5 jaar samen zijn. 
Samen lief en leed delen en 8,5 jaar samenwerken om het leven met een beperking in vrijheid te kunnen leven.  

Zoals de kop van deze blog luidt: Kaiko: Mijn ADL-er, mijn verpleegkundige, mijn butler, en bovenal mijn maatje. 

Kaiko zorgde - net als Boris, Flip en Nanoe - ervoor dat ik kon functioneren. 
En ieder deden ze dat op hun eigen manier met als gemeenschappelijker deler dat ze mij hielpen om zelfstandiger te functioneren. 

Kaiko was een geweldige hulphond, met zijn gekke streken, zijn werklust en zijn trouw. En geloof me: ik kon hem ook wel eens achter het behang plakken. 

Vanaf vandaag mag hij zijn tuig aan de kapstok laten hangen en gaan genieten van zijn welverdiende rust. 
Aan alles merkte ik dat het werken voor hem zwaarder werd. 
Maar tot het laatste moment bleef hij trouw. 

Liefde is nu loslaten. Hoe mooi is het dat hij zijn laatste jaren mag gaan genieten bij Annette en Ries die hem ook zo liefdevol hebben opgevoed. Zij maakten van die kleine pup een fantastische (hulp)hond. 

Ik ben dankbaar voor de kostbare jaren samen en ik ben dankbaar voor de plek waar hij als ‘pensionado’ mag gaan wonen. 

Natuurlijk gaat dit alles niet zonder emoties, maar we blijven elkaar gewoon zien. En ik? 
Ik ga een nieuw avontuur aan. 

Borre: een andere hond, een eigen karakter, eigen kwaliteiten, maar ook weer een lieve krullenbol. 

Met deze post sluit ik deze blog. En ga ik binnenkort verder op … 🤐🤐🤐🤐🤐



dinsdag 4 mei 2021

Het stokje overdragen



Kaiko
Borre



In december schreef ik al: het einde is  bijna in zicht! 

En na ruim acht jaar is het dan zover.

Begin april kwam er een telefoontje van hulphond NL dat er een geschikte hond voor mij zou kunnen zijn.

Een kruising poedel - Golden Doodle

Er volgde een bezoekje van de trainster  en de cliënten trainster en we bespraken het karakter van de hond. Ook was een de vacht een aandachtspunt , was die geschikt voor mij.

Het zag er meteen al heel goed uit. En na een lekkere wandeling buiten, en een gesprek binnen volgde een bedenktijd van een paar dagen.

Het werd een : JA.

En zo kwam Borre in beeld. 

Omdat er veel maatwerk aangeleerd moest worden gingen ze ervan uit dat het nog wel een maand of 3- 3,5 zou duren.

Vorige week kwam er een telefoontje van de trainster dat hij een zeer snelle leerling is en dat we  konden beginnen met de thuis trainingen.

De komende 6 weken hebben we iedere week een dagdeel training. Zo gaat de overgang vloeiend. Dit is belangrijk in het kader van de welzijn voor de hond en ook voor het baasje..  We gaan van die trainingen een feestje maken! 

Kaiko mag gaan genieten van zijn welverdiende pensioen! En waar kan hij een beter -gouden- mandje krijgen dan bij Annette en Ries 

Zij waren ruim een jaar het gastgezin van Kaiko en zorgde ervoor dat de basis werd gelegd voor deze fantastische krullenbol.





De komende weken zijn weken van een lach en een traan.
Afscheid nemen is nooit leuk.
Maar..

Liefde is loslaten en deze kanjer heeft mij dan ruim 8 jaar, 24/7 VRIJHEID gegeven.
En ik gun hem zijn welverdiende pensioen.
Vol verrtrouwen de toekomst in met een andere krullenbol.





woensdag 30 december 2020

Het einde van 2020 is in zicht

 


Het einde is in zicht. Nog één dag te gaan en dan is ook dit jaar voorbij. Wat een jaar was het. Dit hadden we toch nooit kunnen bedenken.

Gelukkig was er steeds iets leuks! En als het er niet was verzonnen we wel wat.

De walk4veterans, spelen met in de tuin, eindeloos veel wandelingen!

Lieve mensen om ons heen, ook daar waar behandelingen uitbleven...

Dankbaar voor de artsen, die op hun eigen manier zochten naar mogelijkheden om het toch zo aangenaam mogelijk te maken!

Dankbaar voor krullenbol, die mij 24/7 bij stond en mij ook veel vreugde gaf dit jaar!

Op naar een nieuw jaar, nieuwe stappen en hopelijk ook weer veel leuke activiteiten.


Kijk maar snel naar ons jaaroverzicht









woensdag 21 oktober 2020

Ouder worden

Hiep hiep hoera, er was er 1 jarig deze week. Kaiko 9 jaar

Ja, hij wordt een dagje ouder, Je merkt dat hij veel dieper slaapt en vooral de nachten en het hoger komen hem wat zwaarder gaan vallen.
Daarom werden zijn arbeidsvoorwaarden wat aangepast.
Uiteindelijk moet hij het volhouden tot zijn opvolger in beeld komt.

Het zijn de kleine dingen die je aanpast, en de corona helpt daaraan ook nog mee...  

'ieder nadeel heb zijn voordeel' ...aldus Cruijff  

De boodschappen doen we niet meer, die worden keurig tot in de keuken bezorgd. 😏 
Het is, voor nu even, heel praktisch maar wat was het heerlijk om dit gewoon samen zo te kunnen doen.

 fragment uit de documentaire Buddy


De kasten heb ik ook wat anders ingedeeld zodat hij wat minder vaak 'up' moet komen.
Het zijn kleine aanpassingen die voor hem van groot belang zijn. 

Een andere taak die Kaiko voor mij uitvoert is mij driemaal per nacht draaien.

Dit voorkomt doorliggen en dat is erg belangrijk.
Gelukkig helpt een satinsheet goed om ook  dat wat gemakkelijker te maken voor hem. 
tevens scheelt het mij veel pijn omdat hij nu niet hoeft te sjorren.




fragment uit de documentaire Buddy


 De documentaire Buddy is hier terug te kijken

Zo gaan we gewoon rustig door saampjes. 







zaterdag 12 september 2020

750 kilometer in 75 dagen voor een hulphond voor een veteraan met PTSS

 

 


75 dagen heerlijk gelopen, mooie dingen gezien en samen met krullenbol genoten!
De uitdaging was om 75 km te lopen in 75 dagen, dat werden er 950. (Plus nog wat kilometers over het strand en in de zeilboot.)
De uitdaging  was ook € 75,- ophalen... Of een veelvoud ervan :-)
En het werd: 81 maal € 75,-, een totaal bedrag van € 6075,-

Het was een bijzondere tijd en het gaf de corona-zomer wat kleur.

“De vrijheid die ik zelf ervaar van mijn hulphond gun ik een veteraan met PTSS ook.” 

Dat hebben we waargemaakt! 

Ik heb mijn inspanning geleverd, maar een ieder die sponsorde, op wat voor manier dan ook, heeft het tot een onverwacht succes gemaakt! Heel veel dank daarvoor.


 


Totaal werd er  € 35.000 bij elkaar gewandeld.



dinsdag 4 augustus 2020

Makkelijk Doneren voor walk4 veterans via deze QR-code

En vanavond zijn wij ook nog te zien in hart van Nederland!
Onderstaande QR-code lijkt u meteen naar mijn sponsor pagina
 

maandag 27 juli 2020

Een beetje een pelgrimstocht

450 km zitten erop.
Zoals ik in mijn vorige blog aanhaalde: wat is je eigen omgeving toch mooi.
450 km genietend van de natuur, maar ook mijmerend.

Mijn gedachte gaan terug naar de periode dat ik net ziek werd..... "ik in een rolstoel.. NEE"
Alles in mij verzette zich daartegen.
Maar helaas kunnen we niet kiezen wat ons overkomt, we kunnen alleen kiezen wat we er mee doen en hoe we er mee omgaan.
En nu loop ik door het mooie Nederland de kilometers weg!

Je ziekte kan je verlammen, je blijft dan als, een bootje, voor anker liggen.. Maar het kunnen ook je vleugels zijn. Dan kan je er verder mee.

Deze kilometers zijn wel een beetje een pelgrims tocht voor mij.
Welke beslissingen neem ik om het leven zo kwalitatief mogelijk verder te leven?
Ooit zei ik ook tegen die rolstoel...nooit.....en nu ....  wat ga ik doen met wat nu nodig is? 

Dit speldje symboliseert de pelgrim met zijn hond.



De wens om de Santiago de Compostela te lopen zal een droom blijven.  
Maar ik zal blijven doen wat ik kan.

Het leven heeft drie keuzes: opgeven, toegeven of alles geven wat mogelijk is, wat het leven ook geeft.
En zo loop ik de laatste kilometers...

Nadenkend over de beslissingen die genomen moeten worden en: Op naar de 750 in volle dankbaarheid dat ik dit kan doen!


zondag 19 juli 2020

Nog 400 km te gaan

We wandelen er lustig op los. en genieten van de mooie natuur in onze eigen omgeving.




We wandelde over het kopje van Bloemendaal, de duinen door en over de diverse landgoederen die Velsen rijk is.
Ook waren er mooie wandelingen langs ons eigen Spaarne! Want iedere Haarlemmer is trots op het Spaarne,  Het lied van Freddy Kuijper schreef niet voor niets : Haarlem wat ben je mooi,  Haarlem wat ben je prachtig.

Ook heeft Haarlem een vrijheidswandeling
En in het kader van 75 jaar vrijheid liepen we die natuurlijk ook.  Over de klinkers van het centrum van Haarlem hobbelde de kilometers onder de wielen door.

De vrijheidswandeling voert langs 25 punten in Haarlem met een link naar (on)vrijheid of de Tweede Wereldoorlog. Zo maken het glasvenster ‘Vrede en verdraagzaamheid’ in de Grote of St. Bavokerk en een plaquette ter nagedachtenis van de Sinterklaasrazzia op station Haarlem CS deel uit van de route. 


De geld thermometer vliegt omhoog... overweldigend hoe iedereen mee leeft. 
Bijna € 4000,00

Ook horen we regelmatig onderweg....”op naar die 750” 


Wij gaan door!!!! 











donderdag 9 juli 2020

Haarlems Dagblad 9-7-2020

Haarlemse Erna wil in rolstoel 750 kilometer lopen voor opleiden veteranenhonden: ’Vrijheid die hulphond mij geeft, gun ik anderen ook’


Wessel Mekking

Vandaag om 18:08

HAARLEM

Haar hulphond Kaiko is voor Erna Aarsen vrijheid. Zonder de golden doodle zou de Haarlemse waarschijnlijk niet eens zelfstandig kunnen wonen. Omdat ze anderen hun vrijheid ook gunt, probeert ze deze zomer 750 kilometer te lopen om geld in te zamelen voor het opleiden van veteranenhonden.

Aarsen heeft sclerodermie, een aandoening die leidt tot verharding van het bindweefsel. Ze zit daardoor in een rolstoel. ,,Ik loop’’, zegt ze desondanks stellig. ,,Met de rolstoel als mijn benen.’’

Hoewel ze in een rolstoel zit, moet ze zich flink inspannen om de kilometers te lopen. ,,Ik ben kapot na een wandeling. Dat klinkt misschien raar. Maar het is net zoiets als wanneer jij hardloopt.’’ Ze moet bijvoorbeeld al haar best doen om rechtovereind te zitten. ,,Maar het is ook lekker’’, benadrukt ze.

Aarsen doet elk jaar mee aan de Walk4Veterans. Met dit wandelevenement bij Doorn wordt geld ingezameld voor Stichting Hulphond Nederland. Veteranenhonden geven bijvoorbeeld getraumatiseerde oud-politieagenten en -militairen weer een leven. De Haarlemse ziet het bij een vriend, een voormalige politieman. Dankzij zijn hulphond durft hij de straat weer op. ,,Als hij in de stress schiet, geeft de hond een signaal: Baas, even rustig’’, weet Aarsen.

Maar ook geven ze de veteranen die tijdens hun werk een posttraumatische stressstoornis hebben opgelopen op een andere manier rust en regelmaat. De honden, die worden opgeleid door Stichting Hulphond Nederland, moeten immers worden uitgelaten. Ook zorgen ze ervoor dat anderen niet te dichtbij komen en maken ze hun baas wakker als deze een herbeleving heeft. Eén veteranenhond opleiden en plaatsen kost 25.000 euro.

Doelen stellen

Door de coronacrisis is de Walk4Veterans dit jaar anders van opzet. De deelnemers wandelen apart. Doel is dit jaar, waarin 75 jaar vrijheid wordt gevierd, in 75 dagen 75 kilometer te wandelen. Voor Aarsen en haar hulphond Kaiko is die afstand makkelijk te overbruggen. Daarom streeft ze naar het tienvoudige: 750 kilometer. ,,Je moet doelen stellen, anders zak je weg’’, weet ze. In twee weken heeft ze al 185 kilometer gelopen.

,,Ik zit goed op schema.’’ Soms zijn haar wandelingen langer dan twintig kilometer. ,,Hij loopt niet altijd mee’’, kijkt ze naar Kaiko. De golden doodle (8 jaar) is bijna aan zijn pensioen toe. ,,Ze zouden hem eigenlijk moeten klonen’’, is ze vol lof over haar hulphond. ,,Hè krullenbol’’, zegt Aarsen vertederd. Ze merkt dat hij ouder wordt. Zo is het de bedoeling dat Kaiko z’n baasje ’s nachts drie keer omdraait. ,,Hij slaat weleens een keertje over.’’ Kaiko neemt ook allerlei andere taken voor zijn rekening. Zelfs bij het injecteren van medicijnen steekt hij een poot toe.

Aarsen behoort door haar aandoening tot de coronarisicogroep. ,,Ik kan een heleboel nog wel’’, stelt ze desondanks vast. Zoals anderen bijstaan in deze moeilijke tijden of kilometers lang lopen. ,,De kop leeg laten waaien’’, noemt ze het zelf. Soms rijdt ze in haar auto naar de pier van IJmuiden of Buitenplaats Beeckestijn om daar te wandelen. ,,Ik kan goed met mijn aandoening leven, ik zal wel moeten.’’ Tijdens het wandelen wordt ze alleen begrensd door de accu van haar rolstoel. ,,Ik kan maximaal 25 kilometer achter elkaar, dat houdt me in bedwang.’’

De Haarlemse heeft de gave om het glas meestal halfvol te zien. Toch moet ook zij daar soms haar best voor doen. ,,Ik heb ook een keus: Blijf ik in bed liggen of ga ik ertegenaan?’’, legt ze uit. ,,Af en toe is het best knokken, maar het leven is het waard om voor te vechten’’, realiseert ze zich.

Inmiddels heeft Aarsen al meer dan zestig sponsors. ,,Ik kan ze wel omhelzen! Jammer dat dat niet mag vanwege corona’’, grapt ze. ’Je bent een kanjer en een voorbeeld voor ons allen’, schreef een van haar sponsors. ,,Ik word stil van sommige reacties, hartverwarmend. Het maakt me verlegen.’’

Erna Aarsen sponsoren kan via http://www.walk4veterans.nl/doneer/deelnemer/736

 


vrijdag 3 juli 2020

Walk4Veterans-2020 update 3


We zijn 10 dagen onderweg vanaf de start. Het enthousiasme is groot, velen hebben zich al ingeschreven en ook wij zijn heerlijk op pad.

We wandelde deze dagen heel wat af, o.a. een geweldig mooie wandeling door park Beeckestijn, een etappe langs het Spaarne. 

Zelfs een rondje klimmen over het kopje van Bloemendaal en een strand etappe op Texel 

Wat is ons land toch ontzettend mooi.

We liepen al 125 km en genieten  enorm!

Ook zijn we stil van alle leuke reacties en het enorme bedrag wat er al binnen is aan sponsorgeld. Dank!!




zaterdag 27 juni 2020

"Eripiendo Victoriae Prosum"



"Eripiendo Victoriae Prosum"



“Helpende dien ik de overwinning” werd er net aangehaald door: Maaike, militair medische dienst. 

10 jaar geleden stond ze in Afghanistan en hielp daar slachtoffers die op een bermbom waren gereden. 

Afgelopen maanden hielp zij op de corona afdeling. Helpend!


En indrukwekkend verhaal.


Overwinnend, overwinnend in oorlogstijd, maar ook in het gewone  leven. We kennen we het op, een eigen manier, toch allemaal.


Maar vandaag op Veteranendag denken we aan die mannen en vrouwen die zich inzetten voor vrijheid, waar dan ook.

Ver weg of dichtbij. 

Sommige lopen helaas een forse PTSS op door alles wat ze hebben mee gemaakt. 


En dan, dan kan een hulphond weer vrijheid  terug geven! 


Daarom ben ik zo dankbaar dat ik mee mag lopen in dit bijzondere jaar 2020 met Walk4Veterans.


Want ik weet, ook al is het een hele andere situatie waar ik mij in bevind, hoeveel vrijheid hulphond Kaiko mij geeft! 


Er is al een veelvoud van €75,00 aan sponsorgeld!  Ook de eerste 75 km zitten erop voor Kaiko en mij...  en we lopen een veelvoud van 75! 


Nog 72 dagen te gaan dus tijd genoeg 😘


https://www.walk4veterans.nl/doneer/deelnemer/736







donderdag 25 juni 2020

Walk4Veterans-1


Kaiko is mijn vrijheid! 

Vrij om te gaan!

Ik wandel mee voor een veteranenhond!

De zevende editie van de Walk4Veterans komt eraan! Door het corona-virus wordt het anders dan voorgaande jaren en gaat een gezamenlijk wandelevenement niet door. Toch wil ik meewerken om het verschil maken in het leven van veteranen en hebben we het hetzelfde doel als andere jaren: geld ophalen voor de training en plaatsing van een veteranenhond.
Onze vrijheid is nu wel wat ingeperkt maar we zijn nog steeds vrij om te gaan en staan waar we willen. Voor een veteraan met een posttraumatische stressstoornis (PTSS) is dat anders. Voor hen voelt het alsof ze altijd in quarantaine zijn: gebonden aan huis vanwege de angst op een herbeleving of paniek in een onverwachte situatie. Een speciaal opgeleide veteranenhond biedt uitkomst! Deze hulphonden zijn erop getraind om stress bij hun baasje te herkennen en daarop actie te ondernemen. Zo krijgen veteranen en hun thuisfront, weer de rust, ruimte en vrijheid terug om te gaan en staan waar zij willen!
We vieren dit jaar 75 jaar vrijheid in Nederland. 
Kaiko geeft mij vrijheid 
Daarom ga ik de uitdaging aan  om gedurende een periode van 75 dagen, minimaal 75 kilometer te lopen en daarmee € 75 aan sponsorgeld op te halen voor de veteranenhond.
maar:75 kilometer in 75 dagen is voor ons natuurlijk niets 😊 …..
Samen met Kaiko ga ik er een meervoud van maken!
Helpen jullie mee met sponsoren? Het zou mooi zijn als dat ook een meervoud van €75,00 zou worden.

Sponsoren kan via deze link 




stand:14 km
  €4,00

donderdag 9 april 2020

De spreekbeurt die niet door kon gaan ...maar toch doorging :-)

Creatief omgaan met teleurstellingen in deze Corona tijd (mooi als dat kan) 

Vorig jaar september, tijdens de doodle dag  in Zoetermeer, maakte ik kennis met Valentijn en zijn familie.
Zij zaten te kijken naar de demonstratie met Kaiko.

Er volgde een leuk gesprekje  met dit gezin en we gingen weer ieder onze eigen weg.

Eind januari werd ik gebeld door  Valentijn zijn moeder. Hij had namelijk gezegd: “ ik ga mijn spreekbeurt over hulphond houden  en dan komt Erna op school.
Dit moest de moeder  toch wel  even navragen... was dat  echt waar ? 
Na een bevestigend antwoord werd iedereen daar enthousiast en 
Valentijn ging  hard aan het werk.
Afgesproken werd dat begin maart de spreekbeurt gehouden zou worden en ik zou meegaan om, nadat hij zijn spreekbeurt had gehouden, nog wat te laten zien.

Er werd heen en weer ge-appt, informatie uitgewisseld en het enthousiasme steeg.

Hij had er zo hard aan gewerkt!

De teleurstelling was ook groot toen de scholen gesloten werden, door het Corona virus en de spreekbeurt uitgesteld moest worden.

De scholen bleven echter nog langer dicht en toen werd de techniek er bij gehaald.
Vol enthousiasme vertelt hij over hulphond gewoon thuis en juf en de klas kijken mee.
De Power Point, het filmpje van Kaiko alles kon gewoon doorgaan.

Dit resulteerde in een enthousiast berichtje : “ juf vond het super, en ik heb een goed-zeer goed, dat is bijna het allerbeste”

In deze bizarre tijden,waar kinderen het ook zwaar hebben is dit een opsteker.
Trots op deze jongen, die redt het wel.
Maar ik schrijf dit ook met pijn in mijn hart, want al die kwetsbare kinderen, die geen goede  opvang thuis hebben...
Hoe moet dat? Hoe veilig is het daar?

Laten we hopen dat er als eerste voor  deze groep een goede oplossing komt.




 
(Geplaatst met toestemming van Valentijn en zijn ouders )