zondag 25 november 2018

Buddy



Hoe schrijf je in één blog over alles wat er de afgelopen weken is gebeurd. Waar moet ik beginnen... Het is zoveel...
Het begon met de voorbereidingen voor de première: lange jurk klaar, Kaiko naar de trimmer en natuurlijk een strikje voor op zijn tuig.

Nog even samen knuffelen voor we op pad gaan

De Rolmobiel stond keurig op tijd klaar en daar gingen we, op weg naar het mooie oude Tuschinski theater in Amsterdam.

Toen de eerste beelden van de film getoond werden, kregen we toch wel een beetje de rillingen. Want het was toch wel heel spannend wat ze zouden laten zien.
Ruim vier dagdelen waren we hier bezig met de opnames.

 En je weet dat er bij deze producties meer niet, dan wel wordt gebruikt.... Dus tja...wat krijgen wij en alle mensen die de film gaan bekijken te zien…


Maar de trailer was al veel belovend.



Het was muisstil in de zaal. Iedereen zat te kijken naar wat de hulphonden, ieder op hun eigen manier, betekenen. Zo mooi om te zien hoe het werken van Kaiko in beeld werd gebracht.
Ook zorgt de krullenbol - zoals altijd - voor ontspanning bij het publiek. Als - onder luid geratel van de printer – er een print tevoorschijn komt en Kaiko deze keurig naar de achterkamer brengt (waar ik op bed lig) wordt er in de zaal gelachen!

Zes honden met allemaal een eigen taak, zes levens met ieder een eigen verhaal...
zo mooi en respectvol in beeld gebracht.

In de media werd het zo beschreven:

“Buddy is een ode aan de vechtlust van de hoofdpersonen en een liefdesportret van de diepe band tussen mens en hond.”

Nog bijna niet bijgekomen van alle indrukken van deze dag, gingen we weer op pad, wederom naar Amsterdam. Nu naar de oude Westelijke Gasfabriek voor de opnames van De Wereld Draait Door. Samen met de medehoofdrolspelers Zeb (en zijn moeder Mandy) en Hans mochten wij daar vertellen over deze prachtige documentaire.




Ook hier steelt Kaiko door de show door naar zichzelf te kijken :-) 


Trots op Heddy Honigmann en haar team en de wijze waarop zij de film in elkaar hebben gezet.


Dankbaar dat ik hieraan mee mocht werken.

We gaan over straat als een slak: op ieder moment worden we aangesproken 😄 Mensen zijn geraakt door het verhaal. En het is heel duidelijk dat men nog niet half niet weet hoe waardevol een hulphond is.

Vanaf 3 januari gaat deze mooie film draaien in alle bioscopen door het hele land.
6 januari in de fimschuur Haarlem, een thuiswedstrijd voor ons!

Hulphonden worden met deze documentaire terecht in de schijnwerpers gezet. Voor veel gebruikers- zoals ikzelf - zijn zij onmisbaar!

Kaiko geeft mij vrijheid! Hij is mijn ADL-er, mijn Butler, mijn verpleegkundige maar bovenal:

Mijn Maatje!!!






Haarlems Dagblad 16-11-2018



In dit fotoalbum: Fotoalbum Buddy alles foto`s bij elkaar. Met dank aan Ondine de Hullu

Recensie`s Buddy

Intervieuw volkskrant met Heddy Honigman





Ook al in Toronto 🤣


De link werkt niet, Sorry. dus hieronder de tekst.
This is the quiet intimacy so skillfully documented throughout Heddy Honigmann’s film, which makes its Canadian premiere at Toronto’s Hot Docs Film Festival April 26. There is no sweeping score, no dramatic voice-over, no overt attempt to pull your heartstrings. The viewer is simply in the room, with a blind woman and her dog, listening to music. Or in bed with an autistic boy singing to his dog, as he copes with his anxiety. Or in the park with a veteran who has post-traumatic stress disorder, and his dog, who gives him the confidence to be out in the world, if only for moments. Or in the kitchen with a mobility-limited woman, and her dog, who injects her with medicine then gets the creamer out of the fridge for coffee. Yes, really.
To direct a film about six service dogs and their odds-defying humans and not fall into emotional traps is the true sign of an expert documentarian.
“This is the beautiful gift you get when you approach filmmaking with open eyes,” Honigmann says over phone from her home in the Netherlands. “Going in, you don’t have ideas of scenes of what you want to happen. You simply show the scenes as they happen.”
(...)
The grief – I could feel it, myself,” Hongmann says. “We all know what they were feeling because we have been there, too. But in the same sense, we will also never know, because these relationships, with every human and every dog, are unique.”
Buddy is about extraordinary dogs and also extraordinary humans, no doubt. They have not been dealt easy cards, and they all, in their own way, press on. Yet the film is also about the about the simple connection we all can find in dogs, and the ordinary moments – the walks, the bedtimes, the sofa hangouts – that we hold onto, forever. It’s all magic, and we are all so lucky “.

Over deze website
THEGLOBEANDMAIL.COM
A quiet intimacy is skillfully documented throughout Heddy Honigmann’s film Buddy, which makes its Canadian premiere at Toronto’s Hot Docs Film Festival April 26


5 opmerkingen:

  1. Wat een geweldige ambassadeurs zijn jij en Kaiko voor Hulphond. Mooi dat je dit hebt kunnen doen Erna!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Erna geweldig hoe je dit allemaal heb gedaan. Trots op je kriz

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Trots op jullie. Dikke knuf.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat heb je al deze hoogtepunten en emotionele momenten knap samengevat!

    BeantwoordenVerwijderen