Van de week had ik een vriendinnetje op bezoek en die zei toen ze binnen kwam:'Wat goed dat Kaiko zo bij je blijft als de je de deur open doet. Dat heb je er toch mooi uit beloond' Ik schoot in de lach want het was een grappige uitspraak maar al doorpratend raakte ze wel de kern van het geheel. Toen Kaiko hier net was had hij de neiging om als de bel ging naar de buitenhal te rennen. De buitenhal van de flat was voor hem een verlengstuk van het huis en daar liep hij dus gewoon naar toe. Maar omdat ik dan geen zicht meer op hem heb vond ik dat niet prettig en ben ik daarop gaan trainen. En je begrijpt het al... deed hij het goed dan kreeg hij een brokje. Slimkeezen als onze honden zijn hebben ze dat al heel snel door dus is de bel nu: 'Snel naar het vrouwtje, dan krijg ik (misschien) wel wat.
In de training wordt ons geleerd om positief te benaderen maar ik vond het wel heel grappig dat buitenstaanders dit dan ook zo opmerken.
Of heel wat automobilisten dat de afgelopen weken, op de drukke weg hierachter, ook hebben gedacht is wat anders.... Daar trainde we intensief met het bedienen van het knopje van het verkeerslicht. Belonen als hij het knopje had ingedrukt... en voor zijn goede handeling moesten de automobilisten stoppen :-) Gelukkig hadden ze vast niet door dat het zo in elkaar zat, voor de vorm staken we natuurlijk wel gewoon over bij groen licht.
Want tja, ... de automobilist belonen met een 'brokje' omdat ze blijven staan gaat toch ook wat te ver.
