Vorig jaar september, tijdens de doodle dag in Zoetermeer, maakte ik kennis met Valentijn en zijn familie.
Zij zaten te kijken naar de demonstratie met Kaiko.
Er volgde een leuk gesprekje met dit gezin en we gingen weer ieder onze eigen weg.
Eind januari werd ik gebeld door Valentijn zijn moeder. Hij had namelijk gezegd: “ ik ga mijn spreekbeurt over hulphond houden en dan komt Erna op school.
Dit moest de moeder toch wel even navragen... was dat echt waar ?
Na een bevestigend antwoord werd iedereen daar enthousiast en
Valentijn ging hard aan het werk.
Afgesproken werd dat begin maart de spreekbeurt gehouden zou worden en ik zou meegaan om, nadat hij zijn spreekbeurt had gehouden, nog wat te laten zien.
Er werd heen en weer ge-appt, informatie uitgewisseld en het enthousiasme steeg.
Hij had er zo hard aan gewerkt!
De teleurstelling was ook groot toen de scholen gesloten werden, door het Corona virus en de spreekbeurt uitgesteld moest worden.
De scholen bleven echter nog langer dicht en toen werd de techniek er bij gehaald.
Vol enthousiasme vertelt hij over hulphond gewoon thuis en juf en de klas kijken mee.
De Power Point, het filmpje van Kaiko alles kon gewoon doorgaan.
Dit resulteerde in een enthousiast berichtje : “ juf vond het super, en ik heb een goed-zeer goed, dat is bijna het allerbeste”
In deze bizarre tijden,waar kinderen het ook zwaar hebben is dit een opsteker.
Trots op deze jongen, die redt het wel.
Maar ik schrijf dit ook met pijn in mijn hart, want al die kwetsbare kinderen, die geen goede opvang thuis hebben...
Hoe moet dat? Hoe veilig is het daar?
Laten we hopen dat er als eerste voor deze groep een goede oplossing komt.
(Geplaatst met toestemming van Valentijn en zijn ouders )
