Wat zat er in het koffertje van 2017 en..wat zou er voor 2018 inzitten??

Het koffertje van Kaiko....

Wat zou er voor 2018 allemaal in ons koffertje zitten...Soms maar gelukkig dat we dat niet weten.

2017 begon hectisch met  het overlijden van onze beide ouders binnen 8 dagen. Het was hectisch maar ook zo goed!
En al wilde mijn lijf  niet altijd meewerken, we hadden toch ook heel veel mooie momenten.
Kaiko hielp mij 24/7, Hij zorgde ervoor dat ik kon doen wat ik graag wilde, Hij maakte me aan het lachen als hij weer eens de clown uithing.
Samen maakte we van dit jaar weer iets moois!

Dus, wat er ook in het koffertje van 2018 voor ons verstopt zit.....We gaan er samen weer voor.

Een bijzondere dag

Dinsdag was wel een hele bijzondere dag. Ik werd gevraagd om samen met mijn vrouwtje in de Flint in Amersfoort iets te laten zien van alles wat ik voor mijn vrouwtje kan.

Ik doe dat wel vaker, we geven samen regelmatig gastlessen op scholen en lezingen overal....maar deze was heel bijzonder.

En zoals u weet zegt het vrouwtje altijd: "Beelden zeggen meer dan woorden"
Dus ....kijk op deze twee filmpjes hoe wij deze dag hebben ervaren.


Een overzicht van de dag



Kaiko aan het werk

   

  

Wat doe jij voor de kost?

“Wat doe jij voor de kost? Werk je nog? “"Nee ik ben afgekeurd, ik ben chronisch ziek en gehandicapt.”“Dat zal wel rustig zijn...”“mmmmm, Dat valt wel mee...”“Maar zo zonder baan hoe is dat dan.?”

Zomaar een gesprekje op straat.
En terwijl ik met de hond door het park loop, denk ik hier nog eens over na.
Rustig...Dat kan ik toch niet altijd zeggen.

Naast dat ik gelukkig heel veel leuke dingen doe, is ziek zijn ook hard werken.
Dat lijf ..... tja. Meewerken…nee, dat doet het niet echt. Het doet namelijk precies wat je niet wilt en laat zich ook altijd horen door de pijn.
Daarnaast de bezoekjes aan artsen, de fysiotherapie, de ergotherapie, aanvragen van hulpmiddelen die kapot zijn of veranderd moeten worden en zo kan ik er nog veel meer opnoemen.

’s Morgens vroeg, als ik mijn ogen open doe, staat er meteen een hulpverlener voor mijn neus, en in de loop van de dag  waaien er nog een aantal aan.

En natuurlijk ben ik blij met alle zorg en steun die er is, maar het is ook schipperen.

Iedere hulpverlener heeft een eigen visie over wat ik wel of niet moet doen.
Iedere hulpverlener heeft een eigen beleving over hoe ik mij voel.
En allemaal houden ze van hun vak en willen ze mij de beste zorg geven.

Chronisch ziek zijn is eigenlijk een fulltime job. Een job, zonder vakantiedagen zonder ATV dagen en je bent ook nog je eigen secretaresse.

Je agenda beheren zodat hulpverleners elkaar niet in de weg lopen.
Een belletje naar de gemeente, het ziekenhuis, de artsen, een machtiging hier, een aanvraagformulier daar..

Maar chronisch ziek en gehandicapt zijn is vooral balanceren, balans vinden tussen “patiënt” zijn en jezelf ( vooral omdat je wel patiënt bent maar je je niet zo voelt…)
Balans vinden tussen wat relevant is om te vertellen of niet en vooral aan wie.
Balans vinden, beslissingen nemen maar vooral autonoom te blijven.
 

Het is net een echte baan :-)

Met gelukkig zijn er ook koffie pauzes.
En gelukkig is er een blonde krullenbol, die 24 uur per dag bij me is en me steunt, mij opvrolijkt, afremt en afleidt, zonder oordeel, zonder mening, zonder goedbedoelde adviezen. Hij neemt me altijd zoals ik ben, de enige echte Erna.

Walk4veterans

 Vandaag was het zover... vanmorgen om 8 uur vertrokken we richting Doorn. De zon scheen door de mist heen en we waren vlot op de verzamelplek.
Wat een geweldige dag hadden we met elkaar. We liepen door de bossen van Doorn, onbegaanbare stukken werden er getrotseerd en het leek af en toe wel survival. Maar met elkaar deden we het. Een ieder met moeilijke momenten, of het nu was dat de weg voor mij onbegaanbaar was, of dat voor de ander een tricker was die nare herinneringen ophaalde door de PTSS, We hielpen elkaar, lachte veel en de honden deden het  geweldig.
Vandaag hebben we weer mogen ervaren hoe mannen en vrouwen met PTSS, opgelopen tijdens een uitzending van defensie of op straat als politieman, geholpen worden door hun hond.
De totale actie bracht het geweldige bedrag van €13500,00 op.
De eindteller van onze actie staat op 2305 euro, een ongelooflijk bedrag !
We hebben het al eerder gezegd, we zijn er stil van. DANK nogmaals . Deze dag is een onvergetelijke dag geworden . Nu uitrusten en bijkomen, maar het was het dubbel en dwars waard!!!

Vakantie

Vakantie, wat is er heerlijker dan er even uit te zijn.

Je neemt jezelf mee zegt men wel eens.... Ja, een waarheid als een koe in alle opzichten :-)

En dat dit niet alleen voor mensen zo is,  bewees krullenbol van de week weer op het schip.

Een vaartocht van 7 uur hield hij gewoon keurig uit. Hij werkte gewoon door en we genoten samen volop!

Een weekje uitwaaien 😊 , ja, dat was het ook zeker.

Storm , regen en zonneschijn, het wisselde elkaar af.

En zoals ik vaker schrijf in deze blog.... Beelden zeggen meer dan woorden.
En daarom maar weer eens een filmpje 😝

Walk4veterans

Onderstaande  brief verstuurde ik, en nu 14 dagen later schrijf ik deze blog. Wat een hartverwarmende reacties kregen we, in donaties en reacties.

Inmiddels zitten we al op meer dan 200% van ons streef bedrag. 

Wat mijn Kaiko voor mij betekend gun ik ook een ander en daarom lopen wij samen 23 september met vele andere deze loop.

wordt vervolgt :-)

Beste Allemaal,

23 september hoop ik samen met een aantal andere hulphond gebruikers mee te lopen met Kaiko met Walk4veterans (https://www.walk4veterans.nl/)

Deze loop is bedoeld om oud militaire die PTSS hebben opgelopen tijdens hun missie, te helpen aan een hulphond.

Jullie weten dat ik zelf reuze blij ben met alles wat Kaiko voor mij doet en daarom heb ik de stoute schoenen aangetrokken om deze loop gesponsord te gaan lopen. Hierdoor kan straks ander ook weer geholpen worden met een hulphond.

Ik hoop dat jullie mij willen helpen hierbij.

Ieder dubbeltje is welkom.

Op de volgende pagina:

https://helphulphond.nl/p/Hulphond-Nederland/Kilometers-%22vreten%22-voor-Hulphond/Erna-Aarsen/

is er de mogelijkheid om te doneren.

Het geld gaat dan rechtstreeks naar Hulphond toe en op deze pagina is dan te zien hoeveel ik al heb opgehaald.

Voel je niet verplicht! Doe wat goed voelt!!

In ieder geval al reuze bedankt voor het lezen van deze mail. 

Kaiko

Lieve groetjes, Erna

Feestweek Rijnsburg

Vandaag waren mijn vrouwtje en ik een hele dag op stap.Het was feest week in Rijnsburg. Woensdag waren we daar ook al geweest wat toen liep een collega ( epilepsie) hulphond samen met zijn vrouwtje   de Vlietloop.  Een 5 kilometer run rond de vliet. Doordat  Zan­der goed oplet tijdens het lopen of Annette geen aanval gaat krijgen kan ze op een verantwoordde manier sporten.   Ook lopen er twee buddy`s mee van het Mi­li­tair Revalidatie Cen­trum Aar­den­burg. En ja als goede collega,s toon je ook belangstelling voor activiteiten buiten het werk :-)



Gisteren was het bloemencorso, en ook daar wilde het vrouwtje heen. Ze zochten een rustig plekje op de rotonde en daar zagen we de stoet voorbij komen. Ik lag heerlijk met een kluif op een kleedje, en bekeek ook wat er langs kwam. Mooie wagens met allemaal bloemen.





Na een heerlijke lange wandeling en natuurlijk eten :-)

Keurig wachten. Eten in anti schrokbakken

En dan was er nog het toetje van de dag: de taptoe. 'Weer werd er keurig een kleedje voor mij neergelegd, maar de taptoe was toch wel heel spannend. 

Wat een geluid maken die toeters, en dat waren er veel mensen en gillende kinderen. Ik gedroeg me natuurlijk keurig, alhoewel ik af en toe wel even moest mee blaffen om te laten merken hoe spannend ik het vond.Thuis gekomen ben ik mijn mand ingedoken, wat was ik moe van al die indrukken, maar toch ook wel heel erg leuk om alles te kunnen doen samen met vrouwtje en vrienden. 
Vandaag doen we rustig aan, want af en toe heb ik ook mijn broodnodige rust nodig :-)
( en ik geloof dat ik niet de enige ben die rust nodig heeft...) tot de volgende blog .

wafwoef

Grensverleggend

Gister mocht ik getuige zijn van een enorm mooi evenement: De jaarlijkse Ladies Run in Katwijk.

Deze run heeft voor mij een speciale betekenis.
Ieder jaar wordt deze loop gehouden, en de dames lopen dan 5 of 10 km. De opbrengst is steeds voor een ander goed doel.
Gisteren mijmerde ik terug naar zes jaar geleden, de opbrengst was toen voor Stichting Hulphond. Toen liep een vriendin samen met mijn gepensioneerde hulphond Flip voor de eerste keer mee.

Wat een bijzonder moment was dat toen ze samen met Flip over de eindstreep kwam.

september 2011 Flip bij de eerste ladiesrun

In de jaren daarna stond ik haar ieder jaar aan de duinrand haar op te wachten, en voor ons werd het een hele bijzonder run. Mijn vriendin werd getroffen door borstkanker en ze kwam er door een operatie en bestralingen gelukkig goed uit...Maar hoe anders had dit ook kunnen aflopen.
Ze zette zich voor 100 procent in om haar conditie weer op peil te krijgen en de Lady run is voor ons een soort " alpe-d'HuZes".

Dit jaar was de run op een andere manier ook heel bijzonder.
Ik mocht- behalve ondertussen twee meelopende vriendinnen- ook  Annette met haar hulphond Zander ook aanmoedigen.
Als je kijkt naar dit team, dan kan je niet meer twijfelen aan het feit dat een hulphond bij epilepsie zinvol is!!!
Zes jaar geleden gaf ze het startschot voor de eerste Ladies Run en sprak op het podium namens Hulphond Nederland en nu.....zes jaar later...liep ze de vijf kilometer zelf mee. Samen met twee buddy's en haar hulphond. Zander signaleert haar aanvallen al ruim een uur van te voren.
Het was een feest om haar te mogen aan moedigen bij vertrek,

 

 en met natte ogen en kippenvel stond ik aan de finish.

Ladies Run Katwijk een doodgewone 5 en 10 km loop....
NEE, zeker niet.
Voor mij een loop met heel veel verhalen en emotie`s.
Sterke vrouwen die grensverleggend bezig zijn!

En Kaiko,...die keek te allemaal eens rustig aan
en vond het prima :-)

ONS Appartement Dwingeloo

Samen even de bossen in, heerlijk...en waar kan je dat beter doen dan in het mooie Drenthe.
Zo vertrokken we vorige week met de auto richting Drenthe. Daar aangekomen waren we blij verrast met ons onderkomen. Wat een geweldig plekje troffen we daar aan.

Een verbouwde schuur werd een prachtige B&B. Fantastisch aangepast, ruim en ook heel gezellig.

We werden gastvrij ontvangen door Mariël & Leo en na even de buurt verkennen kropen we op de bank met een heerlijk boek. Geen auto te horen...rust, stilte. in een woord: Heerlijk.

Een mooie zonsondergang maakte ons eerste dag helemaal compleet.

Wandelen

We hebben die dagen heerlijk gewandeld, en in het mooie bos kom je ook ander wild tegen. Geweldig om die grote grazers in het wild te zien. Een uitgezette wandeling waar we doorheen mochten met toestemming van de boswachter. 

Alleen was het even lastig met de wildroosters. 

creatief met jassen over het rooster als mooie loper liep Kaiko daar probleemloos over heen.

Lammetjes

In de wei voor het huisje stonden: schapen, lammetjes, een geit en een koe.

Wat een feest om naar de vrolijk huppelende lammetjes te kijken, en ze ook te mogen voeren.

En dat je dan ook bedolven wordt onder de grote schapen met hun volle vacht, tja....dat is het risico van het vak :-)

 

Natuurlijk was hè t ook voor Kaiko vakantie, ook al deed hij wel gewoon zijn taakjes en zo genoten we met elkaar van 4 hele mooie dagen.

ONS appartement..... wij komen er nog wel eens terug!!!

Teletekst 888 :-)

  

Teletekst 888, een hulphond die moet kunnen ondertitelen..

Gekker moet het toch niet worden.

Met enige regelmaat gaan we samen naar de film schuur. Een mooie film kijken, zonder het gekraak van popcorn en pauzes. 

Een middagje filmschuur voelt als een soort mini vakantie. 

Gedachten op nul, en gewoon even: genieten!!

Zo ook vanmiddag, samen met een vriendinnetje togen we de stad in en na een heerlijk kopje koffie begaven we ons richting filmzaal.

Als een echte gentlemen riep Kaiko de lift voor mij op, om naar de eerste verdieping te gaan.  

Bij de kaart controle werd er geïnteresseerd gevraagd of de hond film kijken ook leuk vond. :-) 

Ja hoor antwoordde ik: hij gaat altijd mee.

De zaal druppelde langzaam vol.

Een echtpaar komt de zaal in, kijkt naar de hond en dan zegt de  mevrouw  tegen haar man: "Een hond in de zaal, dat dit mag" ,waarop de echtgenoot bloedserieus zegt: " ja, die mogen natuurlijk mee de zaal in want hij moet de ondertiteling toch voorlezen". En samen lopen ze naar hun plaats

Wij kijken elkaar aan en hadden moeite om niet in een luid  lachen uit te barsten.

 Een hulphond kan veel maar lezen ...

Zomertijd

De zomertijd is weer ingegaan en iedereen geniet van en hele mooie zomerse week. In de avond is het lekker langer licht. De kinderen willen nog niet meteen gaan slapen maar ook volwassenen zijn wat uit het ritme. Toch is bijna iedereen blij  met de zomertijd.


De zomertijd is hier ook altijd een weekje van even wennen. Zoals de meeste wel weten  draait Kaiko mij drie keer per nacht om in bed. En wel om ,één, drie en vijf uur.

Meestal ben ik bedacht op het feit dat de zomertijd is ingegaan en de gevolgen voor de zorg....maar dit jaar eerlijk gezegd niet helemaal.
Zondagavond ging ik naar bed en sliep al snel. Voor ik het wist stond er een hondenkop voor mijn neus en begon aan mijn nachthemd te trekken. Wat sacherijnig keek ik hem aan en zei: "joh ben je van slag, het is nog veel te vroeg om te draaien, het is pas 12 uur "

Snel viel ik weer in slaap.  maar... toen werd wakker om 2.00 uur omdat er weer een krullenbol naast me stond :-)
Toen viel het kwartje ... Zomertijd!

Langzaam aan gaan we deze week weer naar de gewone tijden toe.
Bijzonder hoe trouw een hond in tijd kan zijn.

De eerste maanden van 2017

2017 begon met veel verdriet.
Maar ondanks alles waren er veel mooie momenten.
Ik hielp natuurlijk mijn vrouwtje daar waar ik kon en samen gingen we door alles heen.
De activiteiten op scholen gingen door en daar genoten we ook van.
Ook mochten we meewerken aan een video interview van het blad vrouw.

 Veel scholen zette  zich in voor Hulphond...

en in Bloemendaal mochten wij er op twee een gastles geven.

Veel geld werd er bij elkaar gelopen en geschaatst!

5000 en 2500 euro.

De lente komt er aan ...en reken maar dat we daarvan gaan genieten!

Impuls controle

 En dat zijn er zomaar twee maanden om, twee maanden waarin heel veel gebeurde. De start van 2017 was hectisch, en door alles heen bleef mijn Kaiko  mij helpen. En ook als er soms wat weinig aandacht voor hem was, bleef hij gewoon trouw aan mijn zijde.

Het normale ritme begint weer een heel klein beetje vorm te krijgen en daarbij hoort het dan ook weer heerlijke wandelingen door de duinen. En daar geniet hij van, en ik ook :-(  als hij uit de struiken komt vol klitten in zijn vacht,  het lijkt soms wel alsof hij de water pokken heeft :-)

Tijdens de wandelingen worden er ook spelletjes gedaan en af en toe een leuke oefening onder de bezielende leiding van honden trainer Ondine.

 Bij deze oefening ging het erom dat Kaiko niet aan de brokjes kwam waar hij niet aan mocht komen en beloond werd omdat hij er niet aankwam.
Het leverde dit leuke filmpje op.