Ik had een plekje aan mijn poot.
En wat is er aantrekkelijker dan even aan dat wondje te gaan likken als het vrouwtje niet kijkt.
Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ze het daar helemaal niet eens mee was. Met als gevolg dat ik eerst een sok om mijn poot kreeg.
Dit hielp niet en de dierenarts werd geraadpleegd.
Soms begrijp ik dat mensvolk niet... Ze heeft zo vaak zelf een plekje en haar dokter zegt altijd: “als het enigszins kan aan de lucht laten drogen.” En bij mij wil ze het maar inpakken. (Misschien komt het omdat het vrouwtje er niet op gaat kluiven 🥴 ?)
Advies van de dierenarts: Kap om, zodat ik er niet aan kon likken.
Tja, daar loop je dan voor gek met een (lampen)kap om.
Maar ik moet eerlijk zeggen... echt heel naar vond ik het niet.
Ik kon er mee slapen, mee eten, mee spelen eigenlijk was het prima.
Toen er iets uitgeprint werd hoorde ik haar zeggen...:” Laat maar, dat lukt niet met je kap om”
Maar ik laat mijn favoriete klusje toch niet aan een ander over??? Ik kan dat OOK met een kap om mijn kop!
Kortom, ik heb bewezen dat je, als je in de ziektewet loopt, nog best aangepast kan werken.
'Opgeven is geen optie' hoor ik altijd zeggen, en dat geldt ook voor mij!
Gelukkig is mijn poot weer helemaal genezen en ligt de kap weer in de kast. 😀
Geen opmerkingen:
Een reactie posten