Op een avond had ik Kaiko eten gegeven en stond rustig in de keuken te koken. Het werd wel heel verdacht stil in de kamer dus ging ik maar eens even kijken!
Midden in de kamer stond Kaiko stokstijf, met zijn staart tussen zijn benen te bibberen en wat te staren.
Mijn eerste reactie was: "help, een epileptische aanval?
Ik heb geprobeerd om uit het gedrag te krijgen maar dat lukte niet hij bleef maar bibberen en voor zich uit staren.
Ik besloot het eten koken maar even te staken en met hem naar buiten te gaan om te zien hoe hij dan zou reageren.
Eenmaal buiten gekomen was hij weer super vrolijk en liep heerlijk mee naar het park. Met een
balletje spelen, spelen met andere honden...niets aan de hand...
Maar bij huis aangekomen, wilde hij niet echt naar binnen en mijn conclusie was dus snel getrokken. Het is iets in huis maar wat??............
Ik ben door gegaan met waar ik mee bezig was en heb Kaiko een kluif gegeven en er verder maar niet teveel aandacht aan gegeven.
De avond verliep gewoon en ik was t eigenlijk al wel weer vergeten tot.....de volgende middag....Daar zat krullenbol weer, bibberend met zijn staart tussen zijn benen...
Ik kijk, kijk nog een keer ......en schoot opeens hard in de lach.....
Want wat liep er over de grond.... Een hele grote dikke zwarte spin....
Ha ha, de sukkel is dus bang voor spinnen... "Mijn held ha ha"
Gelukkig is de herfst bijna over
